Veiqui une texte de Jacques Crouzel que nos fuguet mandat per Sergi Lespinassa de l'Asco.

De legir  tanben: Restauracion a Tanièrs

°°

Cabana en roïna

La fina engresòla sembla plan escalfada

Dessús lo gròs mantèl de la vièlha cabana

lo vent que bufa jòga sa musica endiablada

tras las pèiras secas de la roïna enledrada

Cabana deus grands bòscs, t'avèm abandonada

Nòstres vielhs d'amon'aut devon sarrar los punhs

Dempuèi quand s’ès aici a bravar las secadas

Qu’un sap qual t’as bastida, qu’un sap perque z’on fach

Benlèu serviás d'abric als òmes a las bèstias

Benlèu entorn de tu una vinha frutsava

Acialaves tanben sulfate e manauchas

Lo blau de qualques pèiras prova aquela afar

Ara paura cabana podèm nonmas te plànher

los toristes en estiu te prenon en fotò

qualque fòls amorós s'estujan dins ton ombra

onte la chòta la nuèit canta a plens palmons

Carlá ben que qualqu'un un jorn aja l'enveja

De prener lo benqû, la poda e lo martèl

Per venir te copar raiç e ledra mescladas

E de rendre tas teules e ton capèl pus fièrs

Jacques Crouzel

Veiqui un texte de Nadau Rebeiròl dau talhier de lenga de Moissídan, mandat per son animator Joan-Claudi Dugros.

°°

Quo era, autres còps ente los parents a la ferma, trabalhaven jusc’a la nuech e los mainatges devián esser coijats avant que tots sián rentrats.

E queste ser coma a l’abituda, las tres filhas aneren se coijar, totas dins la mesma chambra car n’i aviá que doas peças, la granda cosina ente coijaven los parents e la memé, e dins l’autra las tres filhas dins dos liechs còsta a còsta.

Una de las filhas rentra dins lo liech e ne’n tòrna surtir tota afolida e a s’esjaulhar, i a quauqu’un dins lo liech, ai sentit una chamba chauda !

La memé estant aicí, tot bien reflechit, trapa lo piquet que aviá estat botat dins la chaminèia per fin d’esser brutlat, lo trapa e sens saber-far, en veire un monticolet dejós la cuberta, balha una granda escodiada, e suspresa, paguna reaccion, descruba e que vai veire, la sopiera de sopa que la mamà aviá botat per demorar chauda en esperar que tots sián rentrats.

Sigueren rassegurats, mas pas la sopiera ni la sopa.

Nadau Rebeiròl.

Veiqui un noveu texte de Nadau Rebeiròl dau talhier de lenga de Moissídan, mandat per son animator Joan-Claudi Dugros.

°°

Tots los sers, a la tombada de la nuech, suerte far ma pita permenada a l’entorn de la maison.

Justament, queste ser, coma a l’abituda, fagueri ma pita virada. Veniá juste d’apreciar un coijar de solelh entrant de tota beutat.

Las estelas dins lo ciau començavan a s’apercegre, una a una, chascuna plus o mens luminosa, mesma per moment una lusor coma una estela filanta, benleu un avion, o ben tot ‘n autra besonha.

Tot en persegre mon chamin, vau veire una ligor quasiment a rasís de la muralha d’ente, per un petit bocin de plais aveque quauquas romzes, ortujas e autras plantas sauvatjas, me tròbe surprés de veire un verme lusent.

Quò fai quauquas annadas que ne’n aviá pus vist.

Sei restat tot un moment a me laissar ‘nar, dins quel univers, e auvir dins un silenci de nuech, los chants melodiós de la sauvatgina a proximitat.

Tot un moment a raibassar, mas pensar e tot esmogut, rentrava a la maison.

Nadau Rebeiròl