Joan-Pau Verdier e Marçau Peironi nos informan que lo convidat l' emission dau diumenc 1er de decembre sera:

Laurent Labadie scénariste, metteur en scène, comédien, chanteur, musicien, directeur artistique, formateur ...et paysan ! 

Meitat chen , Meitat pòrc , chasque diumenc a 11 oras 30 sur França Blu Perigòrd!

Veiqui lo ligam vers França Blu Perigòrd

France-Bleu Périgord

e los ligams vers :

Laurent Labadie

Conta'm

Lilo Théâtre

Ils s'étaient donnés rendez-vous dans une salle près de la place du Marché de la volaille au Bugue pour l'enregistrement de la collecte occitane « Mémoires de demain », de lundi à mercredi dernier avec Christian Lavaud du pôle occitan de l'Agence Culturelle et Olivier Pigeassou de Novelum-IEO Périgord. L'objectif? Parler en occitan de la vie d'autrefois, devant la caméra.

Còp-sec, los sovenirs tornan : « Autres-còps, aqui, quo era lo merchat de la polalha. Lo monde avian una plaça que se pòt enquera veire per terra, vendiam lapins, polalha, uòus a daus particuliers d'Al Buga e tanben aus regatiers a la fin dau merchat, mas quò paiavan pas tant ...Quò s'aplantet i a quinze ans a pus pres ».Puei, quo es l'intrada dins la sala, los contaires d'un jorn se sietan sur una chadiera e quò vira ! Lo platussadis comença dins una lenga de qualitat. Parlan de laurar emb los buòus e la brabant en cantar , « Laurar, quò fasia l'òme ! ». Disen tot de la cultura dau blat, dau tabac, de la fresa, dau batatge quante fasian 3 o 4 bòrias per jorn e minjavan e bevian a chasque còp... Descriven las maisons de las doas peças per una familha de 4 o 5 goiassons mai los grands, dau liechs dins la cosina. Parlan tanben dau ròtle de las femnas que trabalhavan totplen e que los òmes ajudavan pas gaire mas que tot parier geravan « los quauques sòus qu' aviam ». Sovent l'emocion sabronda quante parlan de quela gent qu'aimavan tant. Puei, los sovenirs de la fiera , dau merchat, de las velhadas e de la festas : la vòta, lo fuòc de la Sent Joan, Nadau...Tots disen que lo monde chantavan en tota occasion. E puei , la mecanizacion venguet , lo progres e lo monde s' aplanteren pauc per pauc de parlar la lenga. Perqué ? « Sabe pas. Quo era entau ». Mas apres una ora de parlar, l'enveja de contar, de parlar, tòrna. Discussion : « Cresetz que quò los interessara, los joùnes ? ». « De segur ! Son de mai en mai nombros per aprener la lenga a l'escòla, au collegi ! « Vau essaiar de montar un talhier de lenga, sabe pas l'escrire mas ... ». « Quo es pas greu , l'important, quo es de parlar. Fau vos i botar ! ».

Une journée exceptionnelle, au cours de laquelle nous avons entendu des choses pleines de sens, très bien racontées dans une langue riche et belle. Au nom de quoi faudrait-il en priver les jeunes générations ? Vivement dans un an la diffusion du film !

Voir les photos sur ce blog : collecte Le Bugue

Denis Gilabert

Quand Dieu veguèt çò que los òmes avián fach de la Tèrra, telephonèt al Lucifèr per li dire que podià i establir son quartièr general e ne far çò que voliá. N’aviá son confle.

« Grand mercés, Sénher » diguèt lo Diable que fasiá bel temps que la covesejava per i mandar sa darrièra femna, la que quitava pas de l’embrenar amb aquela istòria anciana, la de la poma e del Paradís Perdut.

La luciferòta, plan contenta de quitar l’infern galactic ont fa talament cremant que te cal passejar de contunh tota nuda, somiava sonque de poder se vestir coma una tòp-modèla.

Davalèt un jorn de sa nau espaciala en plen mitan de la plaça bèla cap al bastiment del Governador Terrenal ont se teniá l’amassada generala dels mèstres de la planeta blauda.

Sabètz qu’es mai facil de resistir a Lucifèr que a una diablessa subretot s’es pas encara vestida.

Dins la sala del Conselh Mondial per davant tota l’Econocratia amolonada, la banuda fasiá bolegar sa coa d’aicí enlai de tal biais que enfachinèt son monde lèu fach e prenguèt lo poder sens que degun se’n mainèsse pas. Decidiguèt que d’ara enlà la frucha remplaçariá l’argent que sa recèrca desbridada aviá gaireben destrucha la tèrra.

Li prenguèt mai d’un mièg milenari a la tèrra per se cretar mas ara s’èra coverta de plantadas d’arbres fruchièrs e la biodinamica s’ensenhava a l’universitat.

E puèi, quant comptan cinq sègles dins la vida d’una banuda immortala ?

Per se vestir coma cal, se causiguèt un sartre plan celèbre que li cosiá una rauba novèla cada setmana e li teniá caud al lièch.

Dieu e lo quite Lucifèr n’èran plan contents.

Lo primièr per çò que d’una diablessa podiá venir lo ben, l’autre per çò que la femna l’embestiá pas pus e que, en mai d’aquò, li mandava cada annada un cargament de pomas se per cas l’enveja li preniá de se desguisar coma una sèrp.

Felip Frens