Joan-Pau Verdier e Nicolau Puech nos informan que lo convidat de l'emission dau diumenc 11 de març 2018 a 11 oras sur França Blu Perigòrd sera Patric La Vau que ven de virar un film sur Micheu Chapduelh, "Micheu Chapduelh, una pensada sauvatja" .

Queu film de 60 mn en occitan, jos-titolat en francés, presenta l'autor « en sa natura »,« dins son mitant naturau » dau ranvers d'Agonac e leva (un pauc) lo misteri sur une personalitat en defòra de la nòrma. Lo film deuria surtir a la prima.

Patric La Vau viret i a quauques annadas lo plan bon film "Lenga d'amor" sur lo nòrd de Perigòrd e sos autors.

Meitat chen , Meitat pòrc , chasque diumenc a 11 oras  sur França Blu Perigòrd!

Per escotar l'emission en directe o en redifusion, clicar sur lo ligam: França Blu Perigòrd

Veiqui lo ligam vers lo site de Joan-Pau Verdier

e los ligams vers lo sites de Nicolas Puech:  www.nicolaspeuch.com e anemtrio.com e facebook.com/nicolaspeuch

Lo monde disen que devem lo freg de la fin de feurier e la debuta de març a un episòde mòscovite o de Siberia...N'impòrta que!

Ai tornat trobar la vertadiera explicacion sur l'ofensiva dau Generau Ivern que nos fuguet donada per Micheu Chapduelh...Legissetz pusleu qui-dejos...

°°

Las reguitnadas de la Vielha

Las "reguitnadas de la Vielha" son los tres prumiers jorns de març. Au sense prumier, una "reguitnada", quo es lo movement que fai lo chavau per se desbarrasar d'un cavalier que l'embèstia o se defendre de quauqu'un o d'una bèstia en li lançar sos pès de darrier per un chais o per lo morre. Au sense figurat, quò vòu dire refusar se segre la penda que nos es impausada.
La "Vielha", avem desjà parlat d'ela dins los darriers jorns de genier emb los "jorns dela Vielha". Avem aquí una varianta (o una seguida) qu'es gaire coneguda en Perigòrd mas que se tròba tanben en Lengadòc, en Provença, en Daufinat… onte per contra se parla gaire daus "jorns de la vielha".
En quilhs temps donc, lo mauplasent Feurier, que 'viá pus nonmàs vint e uech jorns, arribava a sa fin e la Vielha era totjorn quí, totjorn tant galharda e desavenha. Se virant darrier davant, devers le mes que veniá de se ’chabar, li disset :
« Adiu, Feurier, ton paubre geu Non m’a fait rufar la peu Ni mai pialada ».
(Adieu, Février, ton pauvre gel n’a pu me gercer la peau ni me faire peler).
Alaidonc, Feurier damandet a Març de li prestar tres jorns per fin de jalar la Vielha, quela pretenciosa, e de la far se pialar ! Març disset de òc. Quo es entau que, l'annada que vos dise, feurier aguet trenta e un jorns e març comencet nonmas lo quatre! Mas la vielha fuguet jalada.
Feurier tenguet sa paraula e tornet los tres jorns a març. Mas dempuei, los tres prumiers jorns de març se remarcan per un retorn dau freg. Quo es quò, las "reguitnadas de la Vielha" e la granda paur daus vinhairons que la Sent-Aubin es lo prumier de quilhs tres jorns. E que sent Aubin es lo patron daus vinhairons dau Lengadòc ( onte "Aubin" se pronóncia coma "Au vin!" ) e que quo es eu que presida a la qualitat e a l'abonde de las vendenhas de l'annada.
Micheu Chapduelh

Autres còps, l’ivern, tot durmiá : los aubres, las bèstias mai la gent. Au primtemps s’esvelhavan en plena forma per una autra annada de trabalh. Quo es per quò que disián « la prima » (quo es dire la prumiera) per lo printemps e la darriera (òc, la darriera sason) per l’autona. Entre l’autona e lo primtemps, durmián.
Entau vesián pas la terra gelada, patissián pas de la freg. Se pausavan. Avián ben rason que, en quilhs temps, fasiá una freg a fendre lo cuol d’un merle. La terra gelada era dura a n’i pas far un cròs.
Un jorn, los òmes vougueren veire çò que se passava dau temps que durmián, puei se disseren que si trabalhaven una sason de mai, quo lor fariá mai de sòus. Aneren pus durmir l’ivern, trabalheren.
En anar e venir sus la terra gelada, los fèrs de lors sòcas fasián un bruch d’ifern. Quò esvelhava las bèstias, surtián de lors cròsas au moment de las mai grandas fregs. Las orsas e las marmòtas ne’n creberen. Si fasián res, d’autras ’navan morir.
Urosament lo Bon Diu inventet la neviá e ne’n crubiguet la terra. Entau, las sòcas daus òmes fasián pus de bruch sus la terra gelada e las bèstias s’esvelheren nonmàs a la bona sason.
Quò marchet entau longtemps. Jusc’a l’eschaurament climatic.

Micheu Chapduèlh