Documentaire de l'émission Infrarouge sur France 2 par Audrey Maurion.Un point de vue intéressant sur ce qui a mené en moins de cinquante ans à la fin de l'agriculture paysanne...et à la mise en danger des cultures qui allaient avec.

https://youtu.be/_GQ7u_ze4Pc

Nòstres elegits l’an decidit : pr’amor que l’Istòria retenga lors noms, van crear una Geografia Francesa Novèla.

Adissiatz departaments e comunas, vaquí l’intercomunalitat e, subretot, de las regions mai bèlas.

Tot va cambiar per esparnhar : las pancartas de senhalisacion, las placas de matricula, la papieralha oficiala, l’emplaçament dels burèus de l’Administracion, eca…

Prengam qualques exemples :

1/ Al levant, Strasborg fusionarà amb Nanci e, per ne contentar un maximum, l’Ostal Novèl de Region Mai Granda se construirà a mièg camin, endacom sus la ligna blauda de las Vòges que se pòsca veire de luènh.

2/ Dins Centre rai, París vendrà lor capitala jà que tot lo monde sap que lo centre es totjorn estat a París.

3/ Se demòras a Sant-Estève, anaràs a Lion per ta carta grisa e a Clarmont pel contraròtle tecnic.

I a sonque los pompièrs que faràn pas d’economia d’escala : « Fòrça tròp perilhós ! » bramèt l’Oposicion.

Per dire vertat, l’unica dificultat serà de lor trobar un nom, a n’aquelas novelas regions.

Sembla que calfa en co del Ministèri de l’Interior : interdiccion absoluda de reviscolar las apellacions prerevolucionàrias tal coma Lorena, Berri, Gasconha o Lengadòc !

Cal utilisar d’acronims : « P.A.C.A », vaquí lo modèl de seguir !

Aital, poiriam parlar de « NO.PA.PI » (Nord-Pas de Calais-Picardie), una apellacioneta que, ça que la , farà pas plaser al monde vièlh.

Per Occitània (un nom que deuriá pas pus s’emplegar), la causida serà mai simpla.

Pareis qu’un pichon farsejaire auriá jà inventat « A.POI.L. » (Aquitaine-Poitou-Limousin).

Demòra pas pus que lo problèma Lengadòc-Rosselhon-Miègjorn-Pirenèus.

N’ai trobat la solucion : un nom portadís que totes los actors de territòri sostendràn per çò que representa una valor aponduda pels decidaires e l’industria toristica : Katharland.

Felip Frens

La setmana passada, l'actualitat nos portet tot un fum de fenomènes, de rendetz-vos istorics, ço-disset la tele. D'en prumier, l'eclipsi. Falia nos mesfiar, podriam pas espiar lo fenomène sens lunetas fachas per l'enchaison : « Non, las vielhas placas fotò, las lunetas de 99, quò vai pas, anetz venir avugles... ». Me sentiá un pauc coma dins « l'alegoria de la caverna » de Platon, pas capable de veire la lum de la vertat en facia, pas capable de me prener me-mesma en charja, paubre verme que sei. Me damanda coma fasian lo monde autres còps. Los goiassons començavan d'esser espaurits, apres los messatges alarmistes de las autoritats que daus un còps demandèren de los « confinar ». Fin finala, chas nos lo solelh avia rendetz-vos coma la luna mas los nibols e la plueia decidèren de tirar un vela pudic e umide sur quela rencontra : prumiera decepcion. Urosament, ai pògut veire aquò sur internet.

Segond fenomèni : las grandas maréias. Decidèrem d' i anar veire de pus pres a l'ocean...Fugui un pauc deçaubut per quelas marées « dau segle »...Urosament, pògui veire lo Mont Sent Micheu a la tele.

Tresiesma fenomène naturau, dau temps que vira : lo retorn de la prima. Quo-qui, l'i sei acostumat ren d'especiau.

Quatriesme fenomene, lo pic de pollucion sur Paris, Lion eac...Aquò, consequencia de l'activitat umana ( compreni pas, que nòstra industria es au pus mau, mas bon...). Discors alarmista,circulacion alternada, plan « vilas pròpas dins cinc ans ». Of! Sem sauvats. E òc, devem far quauquaren, e leu perqué avem la conferencia mondiala a Paris...

E fin finala, las eleccions departamentalas. Un còp de mai, los medias nos disen ço que fau far o pas far...E lo monde, coma d'avesat los escotan pas.«A fòrça de credar au lop... ». Io, qu'ai pas totjorn la memòria corta, decidi d'anar votar coma totjorn, pas de crenta de paiar una amenda si que non, mas perqué mos parents m'an apres que queu pitit geste es un dever civic, benleu lo mai important dins una democracia. Zo fagui tanben per chausir e per pas laissar lo monde chausir en plaça de io quitament si daus uns còps sei en colera o deçaubut. E fin finala per pas subir tau o tau « fenomène irresistible » e per conservar lo drech(plan francés) de me planher si sei pas content.

Denis Gilabert.

Fotò: jorn de granda marèia, fenomène naturau e irresistible...