Ok

En poursuivant votre navigation sur ce site, vous acceptez l'utilisation de cookies. Ces derniers assurent le bon fonctionnement de nos services. En savoir plus.

Lo viatge occitan per Felip Frens(fin finala)

Seguida e fin daus textes de Felip Frens lo viatge occitan partida 1 e lo viatge occitan partida 2 sur aquel blògue.

°°

Tres ans pus tard, lo Patrici lisava sul internet melhor que la Solanja, la dròlla d’en facia que alisa son telefonilhon quora que siá.
Aviá segut un cors d’informatica organisat a res non còst per Miègjorn-Pirenèus a Gordon avans que li prestèssi un ordinator portable inutilisat. N’enantissiá talament qu’èra pas de creire !
S’èra pas encara embarcat sus « Morrelibre »* mas picava los accents occitans mai lèu que la secretària de l’I.E.O. !
De còps, emplegava sa lenga mairala tant aviat que li deviái demandar de parlar dapasset.
D’aver a man un locutor de naissença vos permet de presar melhor una lenga cantadissa.
Deguèt m’apréner quicòm qu’es pas tot un per un francofòn : dire los èrras en produire una vibracion de la lenga al darrièr de las dents.
O fan tanben los catalans e los quite castelhans.
Un còp èra, me parlèt de la gramatica de l’Alibèrt qu’aviá manlevat a la bibliotèca municipala.
- Me’n vau t’assabentar, ço diguèt el. L’òme que escriguèt aqueste libre en 1936 nasquèt a Bram de Lauragués en 1884 e tenguèt una farmacia a Montreal d’Aude mentre que venguèsse un lingüiste plan celèbre. Se disiá « lengadocian central » que lo còr de la lenga bat a l’entorn de Carcassona. Zo pòdes veire sus la carta geografica qu’es estada estampada aiçí.
Notaràs que Brageiragués e Sarladés forman part de l’airal lengadocian. Lemosin comença sonque al delai de Vesera.
- Gaita ‘quí , dins l’introduccion : l’autor avertís qu’a negligit d’estudiar lo parlar sarladés del Peirigòrd meridional per defugir d’èsser acusat de megalomania lengadociana !
- ‘Quò fai res, avem lo « ca » e non pas lo « cha ». Sostengam nòstres fraires lemosins encara mai que tòcan Oïl !
- Pr’aquò dises « chen » en luòc de « canh ».
- M’embèstias,tu.
- Te mainas pas que te carpinhi ?
- De segur. Avisa, t’ai portat una ponhada de morilhas per ne te far la pascada.
En devalar las grasas del celièr, me pensava que se semblan la moleta e l’amistat. Devon se calfar
a l’entorn d’una brava botelha.
Felip Frens
* « Facebook » en anglés, « Tronchelivre » en françés

°°

Publicat dins lo n° 36 de la revista Plumas d'òc.

Plumas d'òc se vend unicament per abonament : 15€ per 4 numeròs.

Cheque de mandar a : Association "Las bonas lengas", sur la font, 24250 DAGLAN.

Corric  : lbl.daglan@laposte.net

Les commentaires sont fermés.