Quo es a Perigüers, dins un Perigòrd trufat dau passat lo pus ancian, lo de las civilizacions longtemps apeladas « d’avant lo deluvi », que ma mair me portet en ventre, de setembre 1916 au 25 de junh 1917, a tres oras de l’apres-miegjorn petantas, los tres còps dau relòtge tustant las teuladas de la bassa vila e anonciant lo levar de rideu sus l’espectacle qu’anave jugar dins la vita. (…) La velha de ma naissença, ser dau 24 de junh, au plen dau solelh, coma fasiá plan chaud, ma portaira s’atardivet, apres lo fuòc de la Sent Joan dau barri, dins un conh de freschor, plaça Franchavila, onte la municipalitat, gloriosa dau naut passat locau, aviá botat en valor sus l’erba un sarcofage gallo-roman trobat pas lonh d’aquí. Somiant, probablament, coma totas las mairs, d’un dròlle grand, crane, engenhós, e superior aus autres (çò que auriá fòrt bien pogut ‘ribar), la paubra sobechet mas, suspresa per la nuech, s’afoliguet coma n’aviá lo secret, butant dins la solombrilha lo funebre liech chavat dau Roman que, tau un bernat l’ermita, aviá dempuei longtemps desertat son test. La tustada li faguet descrubir mila estelas, las que devián èsser aquí per un aveniment tau que lo meu, e sentiguet tanleu la prumiera de las mila dolors que ieu deviá sens pietat li ofrir en mercejaments de ma lenta liurança dins queu monde.
Veguí lo jorn chas mos grands-parents dau costat de ma mair, cors Fenelon, anciana via romana que a probablament seguit una dralha de mamots vers la rebiera. ‘Ribí jos lo signe ronhaire mas fecond daus aventuriers : l’Escarabissa, e m’esbraceiant manca de paraulas per, desjà, descrire l’epopéia dau fetus que veniá de viure, ‘ribant dins los braç d’Augustà, ma granda-mair, la sola persona de la familha que cresiá possiblas las istòrias impossiblas e que degut sentir còp sec lo pitit complice que sa dròlla li ofrissiá per olhar sa solituda de cresenta daus contes.

Claude Seignolle, Una Enfància fachilhièra, in L’âpre verdeur des légendes, textes de Claude Seignolle choisis et traduits en occitan par Jean-Claude Dugros, Éditions de l’Anguis, Mussidan, 2010.