Ai peschat mos bornats. Dins dos que eran un pauc febles las ’belhas avian pas tot garnit. Dins los cinc autres, las nauças eran plenas. Ne’n voletz, dau miau ? Ne’n veiquí : pas loenh de cent quilòs. Compte pas la pita culhida de vint-e-sieis quilòs que troberem moien de far au començament dau mes de junh un jorn que fasiá pas tròp meschant temps. Vau mielhs pas tròp esperar per peschar lo miau de prima que sovent ven dur e que òm cuja pas far surtir de las breschas. ’Queste còp, quo es mai que mai dau miau de chastenh, fòrt, sucrat, perfumat, solelh de l’estiu, un daus melhors e daus mai jauvents. Miau dau Perigòrd, miau dau Parc Naturau Regionau Perigòrd-Lemosin, miau biò, sabe-iò que de mai…
Tot lo temps que los chastenhs eran en flors, las ’belhas avacavan a bastir los quadres nuòus, a los garnir d’a talh, a nurir las larvas emb las bolas de pollène que quauquas florejairitz portavan sus lurs pautas de darreir. Las auviam ventilar lur maison que brundissiá coma una bateurza. Los bornats eran nejats dins lo perfum doç e eniurant daus minons de chastenh ; quauqu’uns disen que quò sent au semen d’òme.
Tots los còps, quo es la mesma jòia de des’bilhar lo quadres en levar doçament la pita espessor de cera sus las breschas, coma òm des’bilha la persona aimada. La fòrça centrifuja a tirat lo miau fòra de las breschas dins lo viraquadre, e un còp de mai, me e ma femna, avem ’visat lo miau color d’ambra espes e pesant surtir dau viraquadre e tombar dins la selha. Laissaram lo miau madurar quauques jorns dins lo madurador avant de lo metre dins daus topinons. Ai tornat plaçar los quadres voides dins lurs nauças sus los bornats per l’amor de los far netiar per las ’belhas. Dins un jorn o dos los surtirai. Las ’belhas auran plan meritat de gardar per elas lo miau que auran lo temps de far avant l’ivern.
Lo ser que ’chaberem de culhir lo miau, volguí ’visar l’article sus lo burgaud asiatic dins la Wikipedia, mas portí los uelhs sus la pagina « Actualitats e eveniments » :
« 27 de julhet : las comunicacions entre la sonda Rosetta e l’aterridor Philae son definitivament copadas.
27 de julhet : un atemptat de l’Estat islamic en Siria fai mai de 47 mòrts.
26 de julhet : en França, un pestre escotelat pendent que disiá sa messa a Saint-Étienne-du-Rouvray.
26 de julhet : au Japon, un òme armat de coteus tua 19 personas dins un centre de seguda daus endechats.
Eveniments en cors : Ersa de violéncia israelo-palestianiana – Crisi migratòria en Euròpa – Guerra d’Afganistan – Guerra dau Iemen – Guerra civila libiana – Insurreccion de Bòcò Aram – Jornadas mondialas de las jounessa… » E ch. a., e ch. a.
La ’belhas son sus terra dempuei mai de cent milions d’annadas. Si lo bon Diu vòu – lo bon Diu, o ben Puegsent, o ben Payer e quauques autras firmas chimicas – siran enquera ’quí longtemps aprep nautres. Es-quò un pauc de ’quela permanéncia que ieu voldriá ’trapar quante las vau ’visar trabalhar au bornat plaçat rasis la maison ? Quo es apasimant. La mialada de chastenh que tòrna tots los ans per la Sent-Joan me dòna lo mesma bonur de viure que quante auve chantar lo cocut per lo prumier còp au mes de març o quand vese passar las gruas. Bòcò Aram, Bashar el Assad, Potine, lo Front Nacionau, la colera e las acusacions daus uns e daus autres… se perden dins una natura pus fòrta que ilhs, que tòrna totjorn, que ’resta jamai e que, tots los ans, nos pòrta enquera un pauc de jòia e de patz.
A perpaus, dins « Actualitats e eveniments », ’questa setmana, se parla pas daus neonicotinoïds tuaires de ’belhas que siran interdichs en França … en 2020 !

A Javerlhac, lo 31 de julhet de 2016
Jan-Peire Reidi