Gilbert Bourgeois nous fait partager ses carnets de voyage occitans et nous emmène au Pont Valentré de Cahors.

°°

Quo es pas possible d'anar passar quauques jorns de vacanças din l'Òlt sens anar a Caòrs e quò ne se fai pas d'anar a Caòrs sens anar trular sus lo pont Balandras.

Au segle XIV, la gent de Caòrs agueren l'idèia de far un pont sus l'Olt e fagueren lo pont Balandras. Quò fuguet un chen de trabalh. D'aprep qu'agueren quitament mestier de l'aida dau diable per lo 'chabar mas quaranta ans aprep, podian passar dessus.

Quant lo pont fuquet 'chabat, s'aperçauberen que era loenh de la vila e que quo era pas aisat de s'en siervir. 'Laidonc damanderen au rei Filip lo Beu l'autorisacion de far una chariera per anar au pont. Urosament, lo rei acceptet e la gent de Caòrs fagueren una brava chariera per anar au pont Balandras e l'apeleren « Chariera dau president Wilson » en l'onor dau president Wilson.

Aura, set segles aprep, lo pont es totjorn d'en pes. Fuguet un pauc adobat au segle XIX mas quo es tot parier un brave obratge classat au patrimoni mondiau de l'UNESCO e la gent de Caòrs son plan contents. Quò es aisat d'anar au pont. I a nonmas a davalar la chariera dau President Wilson e trasconar la viá ferrada.

Aura, quo es defendut per los veïcules de passar sus lo pont Balandras. I a nonmas quauques toristes inhorants que trulen dessus per admirar lo trabalh subrebeu realisat i a set-cents ans, avant d' anar en vila beure quauqua ren dins un cafe.

Tegra, lo 25 d'octòbre 2013