Joan-Pau Verdier nos a laissat
Meschant prumier jorn de l'estiu, Joan-Pau Verdier defuntet lo 21 de junh. Sera enterrat dimecres 24 de junh au cemeteri de Chancelada a 4 oras de l'apres-mieijorn.
Veiqui l'article de deser dins Sud-Ouest: https://www.sudouest.fr/2020/06/21/dordogne-l-artiste-occitan-joan-pau-verdier-est-decede-7584431-6048.php?utm_source=newsletter&utm_medium=email&utm_campaign=MaNewsletterPerigueux&utm_term=20200621
De mai, veiqui dos textes de chançons de Joan-Pau: "L'eissarpa de fuòc" e "Rencontras de bal", sa darriera chançon, que Joan-Pau compauset e chantet coma Nicolas Peuch, dins son CD eponime.
Fotò (DG): Joan-Pau Verdier au moment de sa cronica setmaniera sur Meitat-chen, meitat-pòrc.
L'Eissarpa de fuòc
Quò es per tu Loïsa, per uèi e doman,
Tu la femna a l’eissarpa de fuòc
Color de cerièsa e perfum de pan,
Sabe pas perqué te dise ’quò
Femna en plors a espiar lo regard del mond’
Femna nuda dins l’ivern prigond
I a pas cap de plaças a portar ton nom,
Mas benlèu mielh vau ’quela cançon
Un bèu jorn veirem la pica del solèlh
A cadun son tom, cadun l’esper
Per sentir aqui coma lo vin novèl
La cançon de Loïsa dins lo ser.
Rencontras de bal
La musica, quò’s una rencontra,
La rencontra emb d’autres musicaires, d’autras amistats;
Dempuèi lo que t’a apres a jugar e tots los autres per lo plaser de jugar.
La musica, quò’s una rencontra, de dançadis en balétis,
De seradas negras en nuèits falordas.
La musica quò’s un partatge, un paratge, una partença,
Puèi que la musica, quò’s la vita.
La musica, quò’s una rencontra,
Una rencontra entre solelhada blava e luna nejada.
Una sadolada quand sèm pas tot sols…
Quò’s una pausa e mesma un sospir,
Quò’s lo silenci que risola e s’espofida.
E per lo còp, vos lo disi, vos lo disi:
Pas de musica sens silenci.
Se rencontrar, quò’s se trobar.
La musica, quò’s coma daus goiats que se son trobats.
Lien permanent
Catégories : Actualitats, actualité, Musica, chants e dança
Aüei, per mai d'un mera e lors conselhiers municipaus, quò es lo jorn de l'eleccion. Per daus uns, vai faller esperar una setmana de mai...e fin finala benleu lo mes de mai, perqué far ? Per plantar lo mai ! Coneissetz de segur la chançon de Peiraguda: « Plantèm lo mai, plantem lo pinhier, davant l'ostal, plantem lo mai, plantem lo pinhier, de mai en mai ». Son autor, Patric Salinhier nos explica totas las occasions de plantar lo famos pinhier : las eleccions, los maridatges... Aura, lo mai sovent, quò es per onorar los conselhiers recentament elegits. Los de mon ranvers me convidan per plantar un mai « collectiu » emb una corona e tant de drapeus que d'elegits pincats a la cima e de mai en mai sovent, un drapeu occitan. Fasem une fotò, la populacion se tròba au vin d'onor, quò es un bon biais de se tornar trobar e de « lançar l'afar » de la novela mandatura, una bona « comunion republicana ». Avem pas tant d'occasions de passar un bon moment ensemble e lo monde d'emperaqui i tenen.