Segonda partida de l'omenatge de Joan-Claudi Dugros a Bernard Lesfargues

Lo poèta occitan
Dins la poesia de Bernard Lesfargues, marcada per la recèrca de la perfeccion dins la descripcion d'un paisatge, d'una simpla scèna de vida de cada jorn e mai que mai per l’etèrna reconeissença mudada en afeccion pels amics catalans, se tròban en bona plaça la femna, lo país, l'obsession de la mòrt, dins la drecha linha de « l'itinerari de paraula » (Jean-Claude Forêt) d’un autor demest los mai representatius de la poesia tot cort, entre sègle xxen e sègle xxien.
L’òbra de Bernard Lesfargues es lo resultat d’una vida sancièra d’engatjaments afogats dins la reconquista d’una lenga literària plenament occitana, sus las piadas de mila ans d’escritura quasiment sens pausa.
Bernard Lesfargues aurà gardat juscas a la fin de sa vida, l’èime, lo gaubi de la paraula, en occitan coma en francés, signes d’una clarvesença sença. Se lo còs ne’n podiá pus, anequelit jos lo pès de las annadas, l’èime contunhava sens jamai pèrdre la centena. Lo vielhum a jamai agut de presa sus una volontat indomdabla.
Sèm nombroses a aver trevat sa bibliotèca e a li far pèrdre un temps preciós, mas coma èrem contents e fièrs quand nos disiá : « Amb vosautres, pèrdi jamais mon temps ».
En 2001, pareissiá a las edicions Jorn, à Montpeyroux (34), lo recuèlh de poesia La brasa e lo fuòc brandal, que recampava la màger part de l’òbra poetica, dempuèi las annadas quaranta, ja pareguda dins los recuèlhs ( venguts inaccessibles (Cap de l’aiga ; Còr prendre ; Ni cort ni costièr…)). Aquí reeditats e mai completats de mai d’un poèma, La brasa e lo fuòc brandal donava enfin a legir, dins tot son ample, sus mai d’una mitat de sègle, totes los grands moments d’un itinerari d’escritura. Mas la produccion de Bernat Lesfargas s’arrestèt pas en 2001. Seguiguèron d’autres poemas escrincelats dins de pichons recuèlhs coma Finie la fête, (Les Amis de la Poésie, Bergerac, 2004,), La plus close nuit, (Fédérop, Gardonne, 2006), Et ego… (Les Amis de la Poésie, Bergerac, 2012).
De mai, òm pòt escotar Bernat Lesfargues legir el meteis sos poèmas sul CD Tresors d'Occitanie, Bernard Lesfargues, morceaux choisis dits par l'auteur, Occitània Produccions 2009.

D’amics legisson sos poèmas sul CD Bernard Lesfargues Poèmas – Poèmes, editat per Novelum. (sd) e tanben sul site http://www.pays-de-bergerac.com/pages/occitan/vu-lu-ecoute/index.asp

 Poèta, diguèt : « Se un jorn, me sei botat a escriure de vèrses e se mos poèmas an qualque valor, aquò’s ben als paisatges, als ostals, als arbres, e a las fonts d’aquel país [Gleisa Nueva d’Eiçac] que lo devi, e mai que mai al monde d’aicí que, en parlant nòstra lenga mairala, m’an après a l’aimar, e, sens que se’n dobtan, m’an acostumat a la parlar. »
Jean-Claude Dugros