Au moment où les grues sont de retour, levons les yeux vers le ciel en ayant une pensée pour celui qui les a suivies et en a si bien parlé dans « L'arair del cèl » ( l'araire, la charrue du ciel).

°°

L'arair de las gruas
laura lo cèl.
Las gruas lauran lo cèl d'aquesta tèrra
onte doman van nàisser
las freulas, las umilas flors
d'una prima timida.
Las gruas
que fan plòure las benauranças
sus las teuladas
plòure grumilhas de patz
sus los claus e los picadís
plòure l'amor sus las bèstias
e sus la gent.
Las benvolentas gruas
vòlan cap al nòrd linde e lis.
Las gruas vòlan cap al nòrd
e nosaus las espiam
las escotam
las envejam
aquelas cascalhejantas dònas
que lauren lo cèl sens laissar 'na quita reja.

Bernard Lesfargues