Lo Nadau dau pair 'Tiene…, texte perpausat per Patric Ratinòt

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Freja es la bisa de Decembre, freja es la nuech malhada de blanc. Freja es la luna tota ronda que la lumiera esblandurida esclaira los rius, los prats e los champs.
Plan doça es la chalor dau canton 'pres dau quau lo pair 'Tiene, solitari, se chaufa en raibant aus Nadaus qu'avian enchantat son còr de goïat. Coma los drollichons dau vilatge, eu s'en anava los suòcs claquetants jurc'a l'egleisa dont las clòchas lançavan per dessur prats e combas, lo rampau misterios de Nadau.
Au retorn, l'um descrubichia los presents pausats davant la chaminada ; 'na pipa en sucre, un irange, de las nosilhas, de las bilhetas de chocolat ; freule present, qu'es plan vrai, mas presents totjorn esperats.
Ente-t-eu queu temps de l'enfança qu'un ren sufisia au bonur ?. Sai lo vielh e pus degun ne pora me balhar la joia d'ésser uros un ser de Nadau. Sai tot sòu... L'oras s'engrunen, 'laidonc que defòra, lo vent pura jur la forest enlusida de luna, jur las terras e los prats deserts.
Lo pair 'Tiene vai drubir sa pòrta, escruta lo ciau en coneisseire. Tot d'un còp, 'na petada trauca lo silenci, en lai, dau biais de la forest. A ne'n pas dotar, un braconier que chercha a bonifiar l'ordinari, de ser. Mas quò fai frech, eu tòrna cledar sa pòrta.
Rasis dau fuòc que treslusir eu pensa aus Nadaus en familha, pres de sa Marieta que partiguet, veiqui sies ans, per un viatge d'ente jamai l'um ne tòrna. Eu se soven ; "N'obluda pas, meòu, de botar, tu tanben, tos grands suòcs pres dau fogier ; l'um ne sap jamai... !
'Quela chalorosa convidacion tòrna tenaça, e eu aisina, en bona plaça, sos vielhs suòcs, tots dos a s'esbadalhar, tots dos drubits jur un present de pailha... E defòra totjorn lo vent que pura jos la luna argentada. "Mas, qu'es quò donc ? Quauqu'un qu'elulha ? Quò sembla a de las plors de mainajon...
Lo pair 'Tiene entredrueba l'uis e veu, coijats dins la névia, 'na chabra e son chabrit. La mair es endechada a la pauta, 'la sanha, 'l'a ne'n pòt pus. L'òme, suaudament, la pren, la leva e l'apruesma dau fuòc brandejant. Eu lava la plàia e se surpren a ne pas ésser tròp mèrfie per li far un bon pensament. La chabròta que 'leteja de paur e de feure se laissa far e regarda, de sos uelhs amistos, queu vielh secorrable e talament bon. Son chabridon a segut sens crànher e daus tetins apròcha son museu gormand, mas los tetins son boides.
'Laidonc 'Tiene, a sa vacha vai tirar dau lach que lo chabrit afamat vai beure sens 'lenar... Aulhat eu se coija 'pres de sa mair apasada. Tots dos assemblats auran de ser un gitre engardat, loenh de còp de fusilh dau chaçador.
Freja es la bisa de Decembre, freja es la nuech malhada de blanc, quò l'i fai ren, de ser 'Tiene sen la chalor dau fuòc brandejant e profita de quilhs amics que la forest li a balhats coma companhons de Nadau.
Reculit 'pres dau 'Berton Lacomba

La SENDARELA limosina, 4, rue porte des remparts, 87310 – Sent Auvenç
(J. Glaudi Ducourtieux)