« Mémé, mémé …mon jornal es arribat ? Òc plan pauròt ! Es aquí, l’ai gardat ! Mas avant de lo prendre te cal anar me cercar de pomas de tèrra e qualques pòrres per far la sopa. » Partiguèri sul pic e per un còp sens romegar. ! Aviái de petitas garras mas corrissián viste que me trigava de dubrir mon « corrièr » . Pomas de tèrra e pòrres pausats, prenguèri mon jornalet , me sietèri a la taula de la cosina e aquí comencèt lo plaser ! En primièr agachar la banda que portava mon nom, mon petit nom e mon adreça. Aquò èra la pròva que qu’èra MON jornal a ieu e qu’eisistissiái come estant una individualitat reconeguda. Puèi venguèt la lectura e la seguida de las aventuras de « Pat’apouf » , los juècs novèls qu’èran perpausats, lo camin dins lo labirent per ajudar la tortuga a anar manjar un pè d’ensalada, lo coloratge, las devinhòlas e tant e mai de causas autras. Trobavi mai de plaser dins la lectura de MON jornal que dins la d’un libre, mesma se aqueste darrièr portava fòrça imatges. Vesetz, un libre lo podetz legir quand voletz : lo matin, lo ser, dins la jornada ! Un jornal, quitament vòstre jornalet – mas aquò l’aprenguèri qualquas annadas mai tard- es coma una dròlla : se fai esperar !Pensi qu’aguèri bonastre de recebre un jornalet dins mas joinas annadas que encara uèi ai gardat aqueste gost per la lectura jornalitisca . Pertant, en prenent d’atge ai un desplaser prigond : lo de n’aver pas saput gardar los jornalets de ma joinessa !

Sérgi Lespinasse