Veiqui un noveu texte de Nadau Rebeiròl dau talhier de lenga de Moissídan, mandat per son animator Joan-Claudi Dugros.

°°

Tots los sers, a la tombada de la nuech, suerte far ma pita permenada a l’entorn de la maison.

Justament, queste ser, coma a l’abituda, fagueri ma pita virada. Veniá juste d’apreciar un coijar de solelh entrant de tota beutat.

Las estelas dins lo ciau començavan a s’apercegre, una a una, chascuna plus o mens luminosa, mesma per moment una lusor coma una estela filanta, benleu un avion, o ben tot ‘n autra besonha.

Tot en persegre mon chamin, vau veire una ligor quasiment a rasís de la muralha d’ente, per un petit bocin de plais aveque quauquas romzes, ortujas e autras plantas sauvatjas, me tròbe surprés de veire un verme lusent.

Quò fai quauquas annadas que ne’n aviá pus vist.

Sei restat tot un moment a me laissar ‘nar, dins quel univers, e auvir dins un silenci de nuech, los chants melodiós de la sauvatgina a proximitat.

Tot un moment a raibassar, mas pensar e tot esmogut, rentrava a la maison.

Nadau Rebeiròl