Seguida dau texte lo viatge occitan partida 1 sur aquel blògue.

°°

L’endeman ploguèt tota la jornada e quand lo boièr pòt pas laurar, se sèi al pè del fuòc per legir son Assimil, ço parièr que dins la cançon plan coneguda. E mai se plantèssi pas mon agulhada, èri plan urós de tornar trobar lo Patrici pr’amor de veire de monde pel mejan d’un libre sens que nos trempèssem las sabatas.
- Son calucs aquels gascons, bòtan dels achas en luòc dels èfas, comencèt nòstre bordièr que me semblava venir un gramaticaire de tria ( ne coneguèrem dels tipes que partiguèron portièr per ne finir president-director-general ! ).
- Pas pus que los sarladeses que dison de longa los « a » coma los « ò ». Sens te parlar de l’usatge intensiu que fan del mot « aquò ». L’emplegan de contunh : quò’s, que quò’s, que quò’s aquò,‘quò vai…
Tè, vòli jogar que t’escriga doas paginas sens pas cap l’emplegar, aquel mot. O montrarai tanben als escolans de Daglan.
- Daglan ? Que vas fotre a Cèou ? Son mièg carcinòls ailà.
- Non, parlan tan plan coma tu. An un quite professor qu’es un dictionari corredís, te disi pas.
- Es vertat ?
- Solide ! Bon, tornem a Gasconha. Coneis Auch e sa catedrala ?
- Non pas. La sòrre i èra estada annada bèl temps a en s’encaminar per Lorda.
- Se conta que lo d’Artanhan, cabdèt de Castelmaurel dins l’encontrada de Vic en Fesensac, montèt l’escalièr grand d’aquela gleisa a caval ! Disiá « cap de diu » de tira a París quand i èra mosquetari.
- Tetava lo flescon d’armanhac tròp sovent, benlèu ? Pareis que ne mèton dins lor cafè ara.
- De caval ?
- De vin fòrt, farcejaire ! D’una mena que fa quaranta degrasses. Ne cal pas belcòp per te far virar lo cap.
- O sabiás, tu, que los gascons de Val d’Aran an botat de las pancartas bilingüas long de lor estradas ? En co d’els, l’occitan es pertot.
- Zo vesères ?
- Non qu’èri sul ubac de Pirenèus e las montanhas nautas m’empachavan de veire ont son.
- Aquesta istòria me recòrda quicom : la cantarem tot ara se avem acabat los exercicis de la leisson nonanta novena. D’acòrdi ?
- Oc plan. Cresi que lo còp que ven, se tractarà de Milhau e las gorjas de Tarn.. O coneisses ?
- Segur que òc ! Lo pepin de ma paura maire sortiguèt de Roèrgue fa bèl temps. Se contava qu’aviá un gos que te li podiás parlar coma a un òme. La bèstia gardava las fedas sul causse negre dins lo ròdol de l’avenc Armand e de sa balma meravilhosa.
- Dieu m’abirme se mencionan pas lo mercat de Santa Africa ! Coma me triga de descobrir la seguida de l’istòria ! A diluns, Patrici.
- Adieu, companh !
(De segre...) Felip Frens.

Publicat dins lo n° 36 de la revista Plumas d'òc.

Plumas d'òc se vend unicament per abonament : 15€ per 4 numeròs.

Cheque de mandar a : Association "Las bonas lengas", sur la font, 24250 DAGLAN.

Corric  : lbl.daglan@laposte.net