Las agéncias de notacion, se’n es parlat, se’n parla, se’n parlará ben enquera. Ai longtemps viscut pasmens dins l’ignorància de lor quita existéncia, tant vau dire dins l’escurantisme. Vosautres tanben, non ? Puei quand fugueren reveladas a nòstra consciéncia, avem balançat entre lo gròs rire (« A.A.A. », pensatz un pauc !) e la romegada escandalizada (« Mas de quau drech ? !»)

Ai balançat tanben, puei lo lum me tuquet los uelhs. La revelacion ! E me veiquí rassegurat tant sus lo plan sociau que sus lo plan metafisic. Non, las agéncias de notacion son pas una denegacion de la democracia, son pas la marca d’un arbitrari matematicotecnocratic que pausariá coma teoremas los postulats daus economistas.

Òc, sei rassegurat. Rassegurat de veire que l’Estat lo mai poderós es coma un escolan qu’espera la sanccion de la nòta. Lo quite mestre dau monde es a l’estrech dins sos sabatons en esperar de veire lo roge sus sa còpia. Rassegurat coma l’escolan que ven de descubrir que lo mèstre que l’aclapa de nòtas es pas en-dessús de tot, que es notat, eu tanben, per l’inspector, que es tanben notat per un inspector d’inspectors. Quo es parier, evidentament per lo LABEL ÒC, per lo label PARLESC o per la DCL : lo que t’autoriza a far ta publicitat en òc, a ensenhar l’òc o a l’utilizar dins la charriera sens te prener una selhada d’aiga per las chambas, a ben degut èsser autorizat a t’autorizar. I a quauqu’un en-dessús, un avalorator (1) d’avalorators, e un avalorator d’avalorators d’avalorators...

Coma los avalorators son , fòrça forçada, mens nombrós que los avalorats, e los avalorators d’avalorators mens nombrós que los avalorators, podem representar la societat mondiala per una piramida. La basa ne’n son tots los avalorats, puei, en montar, los avalorators, los avalorators d’avalorators... Per arribar a la poncha que es evidentament lo niveu de l’Unic, lo Grandissime Avalorator, l’Èsser Supreme, lo Grand Jutge. Quel Unic es l’Uelh Globau e se pòt entau simbolizar : un uelh unic sus un triangle que representa la priramida de l’avaloracion.

Consequentament l’Unic pòt nonmàs èsser omniscient, omnivalent, omnicompetent, capabla de decidir que tau dever de matematicas vau 19, tala dissertacion 4,67, que tau cors d’occitan s’amerita lo label PARLESC, qu’Obama vai èsser davalat a A.A.B. e qu’Adelina Boscatier, mercés a son DCL, podrá a comptar de uei dire « adiussiatz » e pasmai « bonjour » a sa portiera... Mas l’Unic es l’Unic : son pas dos coma eu.

Quauques pissafreg disián que Dieu era mòrt, mas nos veiquí reconciliats emb l’immanéncia. Sem pas abandonats dins l’Univers, una entitat nos apara jos son ala. En vertat zo vos dise, es l’Unic, la poncha de la piramida. Grand Misteri de l’Unic que es tanben quela senta Trinitat : A. A. A.

A.A.A. es grand e los avalorators (dau mai chaitiu au mai poderós) son son clerjat que, de delegacion en procuracion, fai davalar son immanéncia sus nòstres chais esbaubits.

Micheu CHAPDUELH

(1) Un pauc de vocabulari e de semantica. Per revirar lo francés « dévaluer », se pòt ben dire « desvalorar » : desvalorar una monneda, quo es ben li tirar de sa valor. Lo contrari, « réévaluer », se podriá revirar per « (tornar) valorar ». Mas sei pas de consent que l’ « évaluation » siá una « avaloracion », « avalorar » quo es menar a una valor definida per avança e pas establir lo niveu vertadier de la persona. Pasmens, per aver mon DCL e èsser labelizat PARLESC, me fau ben utilizar los termes presentament immanents d’ « avaloracion » e d’ « avalorator ».