Un còp èra lo rèi de Cantarana que voliá maridar sa filha, la princessa Ranilheta.
Mas la princessa Ranilheta èra pas de bon maridar. Sortiá jamai. Aimava res. N’èra venguda a espaurugar tots los galants que la volian cortesar.
Lo rèi que s’ennojava de veire sa filha tan pempilhosa, fasquèt rampelar dins tota la vila:
“Auvètz ! Auvètz ! Brave monde ! Lo musicaire que podrá far sorire e far dançar ma filha podrá se la maridar !..”
Endonc, convidèt los candidats musicaires a venir far una demonstracion sus la plaça granda de la vila.

Se presentèt en prumier un tamborinaire. Portava tot un tropel de tambors de totas sòrtas.
Disiá que lo ritme de son instrument anava donar enveja de dançar a la princessa.
La princessa Ranilheta escotèt. Fasquèt un pauc la pòta. E diguèt:
“Pas pro musical... Fai pas de melodía ton instrument... Aimi pas... Entòrna-te !..”

Arribèt sus la plaça un acordeonista. Portava un acordeon tot mirgalhat de colors.
Disiá que lo riulejament de las nòtas de son instrument anava assadolar la princessa.
La princessa Ranilheta escotèt. Fasquèt un pauc lo morre. E diguèt:
“Tròp complicada ta musica... Aimi pas... Entòrna-te !..”

Se presentèt un vienaire. Portava una viena tota esculptada de figurinas de bois.
Disiá que lo planh de son instrument anava enfachiliar la princessa.
La princessa Ranilheta escotèt. Frunciguèt un pauc lo nas. E diguèt:
“Tròp misteriosa ta musica...Aimi pas... Entòrna-te !..”

Se presentèt un pifraire. Portava un tot petit pifre de rausa clara.
Disiá que sa musica anava titilhar las aurelhas de la princessa.
La princessa Ranilheta escotèt. Fasquèt un pauc la grimaça. E diguèt:
“Tròp ponchuda ta musica... Aimi pas... Entòrna-te !..”

Endonc se presentèt un cabretaire. Portava una cabreta tota enribanada, tota lusissenta de fials d’aur. Disiá que la sonoritat de son instrument anava estrambordar la princessa.
La princessa Ranilheta escotèt. Fasquèt un pauc las ussas. E diguèt:
“Trop fòrta ta musica...Aimi pas... Entòrna-te !..”

Sus la plaça grand, los autres musicaires ausavan pus jogar. La princessa èra trop pempilhosa.

Tot en d’un còp, s’auviguèt una melodía estranha. Qualquas nòtas que degun sasquèt pas dire d’ont quò veniá. Una clarina ? Una flaüta benlèu ?

“Qu’es aquèla musica ? fasquèt la princessa Ranilheta Qual es lo musicaire que jòga tan fin. Aquel me dòna emveja de dançar. Anatz lo me cercar lèu-lèu. Aquel, de segur l’esposarai !..”

Anguèran quèrrer lo musicaire. Lo trobèran dins un cròs de muralha. Lo nemenèran a la princessa Ranilheta perqué se maridessan.
Qu’èra un brave grapald ...

Danièl Chavaròcha,  03 2000

Lo rèi deus musicaires.mp3

Braves amics de LENGA CONTUNHA

Vos mandi v-uèi LA CORSA un petit conte qu’aviái adaptat per los escolans de las classas d’òc. Texte e MP3.

Bona escota

Tenètz-vos fiers

Daniel

°°

LA CORSA

Lo rainal somiava, espatlancat dins l'erba, quand te vejèt passar lo lapin que corriá com'un fòl.
"Ou ! Ou ! se pensèt lo rainal, se lo lapin cors aital quò's segur que deu i aver deus caçaires que lo galaupan. Me cal me tirar d'aquí lèu lèu iò tanben."
E lo rainal te prenguèt la fuja darrièr lo lapin...

Lo cèrf que beviá de l'aiga fresca del ríu, te vejèt passar las doas bestias a la granda corsa.
"Ou ! Ou ! se pensèt lo cèrf, se lo lapin e lo rainal corran aital quò’s segur que deu i aver deus caçaires que los galaupan. Me cal me tirar d'aquí lèu lèu iò tanben."
E lo cèrf te prenguèt la fuja darrièr lo rainal e lo lapin...

Lo lop que durmiá jos un ròc se revelhèt quand vejèt passar las tres bestias a la granda corsa.
"Ou ! Ou ! se pensèt lo lop, se lo lapin, lo rainal e lo cèrf corran aital quò’s segur que deu i aver deus caçaires que los galaupan. Me cal me tirar d'aquí lèu lèu iò tanben."
E lo lop te prenguèt la fuja darrièr lo lapin, lo rainal e lo cèrf...

L'ors que pescava per la ribièra te vejèt passar las quatra bestias a la granda corsa.
"Ou ! Ou ! se pensèt l'ors, se lo lapin, lo rainal, lo cèrf e lo lop corran aital quò’s segur que deu i aver deus caçaires que los galaupan. Me cal me tirar d'aquí lèu lèu iò tanben."
E l'ors te prenguèt la fuja darrièr lo lapin, lo rainal, lo cèrf e lo lop...

De tres bonas oras las cinc bestias te galaupan aital de totas lors cambas.

Al cap d'un moment, l'ors atrapèt lo lop arredut, que la lenga li pendiá aital de tant qu'èra alassat.
"Mas que i a ? ço-ditz l'ors, perqué corres aital ?
-- Mas, mon paure, te sabi pas, fasquèt lo lop, quand vejèri passar lo cèrf, me sèi pensat que me caliá prèner la fuja iò tanben...
-- Anèm veire lo cèrf..."

Un pauc mai lonh, trobèran lo cèrf arredut, que lo bufar li mancava de tant qu'èra alassat.
"Mas que i a ? Perqué corres aital ?
-- Mas, paures, te sabi pas, fasquèt lo cèrf, quand vejèri passar lo rainal, me sèi pensat que me caliá prèner la fuja iò tanben...
-- Anèm veire lo rainal..."

Un pauc mai lonh, trobèran lo rainal arredut, que las cambas li tridolavan de tant qu'èra alassat.
"Mas que i a ? Perqué corres aital ?
-- Mas, paures, zo te sabi pas, fasquèt lo rainal, quand vejèri passar lo lapin, me sèi pensat que me caliá prèner la fuja iò tanben...
-- Anèm veire lo lapin..."

Arribèran al cròs del lapin. S'aprochèran, botèran lo morre rasís e apelèran:
"Ou ! lapinon !
-- Que quò’s que i a ? fasquèt una petita votz al fond del cròs,
-- Diga, perqué corres aital que as mancat nos far crebar de fatiga ?"

Dins lo prigond de son cròs, lo lapin raumegava... Era pas content d'estre desrengat !
"Mas de que ? ço-ditz lo lapin, vos ai pas comandat de me sègre ! corriái aital que voliái pas mancar lo match de rugbí a la telé. Anèm, tiratz-vos d'aquí que ven mas de començar !..."
Adaptacion Danièl Chavaròcha

Braves amics de Lenga Contunha

Vos mandi aqueste matin per LA PASTISSADA DEL DINMENC una cançon qu’avèm plan cantada fai qualquas annadas, JUST’UN CALINHÓS.

Presentacion, texte, traduccion e MP3 junts.

Vos soèti bona escota e un dinmenc pas tròp molhat

Portatz-vos fiers

Danièl Chavaròcha

Just un calinhos.odt

calinhós rev.mp3