Dissabde 27 de belier, lo grope « Lezamidal » de Nicolas Peuch, Paul e Aliça Delteil van far lo baleti a las 9 oras de l'enser a la sala de las festas d' Albuga.

L’amicale laïque propose une soirée conte avec Monique Burg samedi 27 février à 20 h 30.

Ne'n voliatz de l'aiga, l'an passat ? E ben, questa annada, ne'n avem pro !

Dempuei diluns passat, a plògut a raissas, de las ramadas, una alacada, tot ço que voletz ! Mon beu pair me disset que, dempuei lo prumier de l'an, a tant plògut coma a la fin dau mes de mai l'an passat. Laidonc , arrieba ço que devia arribar. Nostras ribieras, nòstres quites rigalhons se botan en colera, sabrondan, surten de lor liech e se van pradelar dins los champs, los prats mai se'n van nejar los nogiers. En mai de quò, lo vent bufa e fai tombar nòstres vernhes e nòstres pibles los mai vielhs. Nòstres molins son coma de las islas au mitan de l'aiga, isolats, essaian de protejar lor materiau. Podem pus anar veire nòstres amics moliniers, daus uns còps la rota es barrada...Esperam qu' anem pas mancar de farina ! Las passarelas serven pus de ren, los baratges se vesen pus, l'aiga passa au ras daus ponts e charja de las fustas de bois.

Los mai vielhs d'entre n'autres son abituats a queu fenomène naturau e zo espian emb filosofia : « N'i podem ren, qu'es entau, mon paubre ». Fatalitat perigòrda? Benleu ben... o b'etot mielhs : marca de sapiença. L'an vist tant de còps. Saben ben que podem ren far contre, devem aprener a viure emb quò. Lo limon es pas meschant per las pradas e los champs; l'aiga chaba totjorn per se tirar. Queraque, las rotas son 'rachadas...mas de tot biais podian pus esser petaçadas un còp de mai.

I a dins la vita de la chausas que devem pas acceptar, quo es segur. Sovent de las chausas que son la consequença de ço que l'ome fai, de ço qu' auriá degut far o pas , de ço que deuriá far e a pas enquera fach eac(etc...). Avem lo drech e lo dever de luchar per i botar de l'òrdre. Devem pas acceptar l'idèia que « quò sera entau, partir d'aura, n'i podem ren », un biais de capitular, de se resignar, d'acceptar l'inacceptable e « apres io, lo deluvi », de laissar un monde tarrible a nòstres enfants.

Mas n'i a, de las autras chausas, que son nonmas la manifestacion de la natura, d'un òrdre eternau dins loquau l'òme a sa plaça, nonmas sa plaça e que se deu de suportar, quitament si quò l'adòba pas tròp.

Una fòrma de sapiença es de saber far la diferença entre las doas chausas.

Denis Gilabert.