'Quela istòria se 'via passat, i a longtemps... bien longtemps...Qu'era un ser de velhada.. La Jana e lo Jan avian 'nat chas daus vesins un pauc eslonhats. Apres aver platussat, minjat quauques grilhons e chastanhas, begut dau citre, se 'vian plantat davant la chamineia per prener un pauc de chalor avant de se'n tornar a pè dins la nuech.
Jana e Jan se'n tornavan sens ren dire, dins lo chamin blanc de nevia. Se 'vian maridats dempuei mai de dietz ans. Avian pas 'gut de pitit. Qu'era pas fauta d'aver consultat tots los metges-surciers dau país, prejat tots los Sents de la contrada, 'nat beure l'aiga de las fonts e tucat los barruelhs de las pòrtas d'egleisas... totjorn ren !... zò rencureren mas ne'n parleren pus.
'Queu ser, a la caforcha daus chamins, un pitit goiat de nevia se teniá 'qui plantat,  façonat dins la jornada per daus goiats dau vilatge. Lusissiá jos lo rai de la luna... semblava los convidar a s'aprupchar... Jana se quintet, passet la man sus sa jauta, sus son espanla, sus son braç... semblava far un rison e se botet de bujar. Qu'era pas de creure ! Eu los seguet.
Un còp 'ribats a la maison, placeren lur tresaur dins la chambra la mai freja per qu 'eu siá uros...Tot lo monde venian lo veire. Qu'era 'na miraudia. L'ivern passet, venguet la prima... De mai lo solelh era lusent, de mai lo pitit era triste.
 'Ribet la St-Jan. Sos amics vengueren lo querre per far 'na ronda autorn dau fuòc.
Per far coma los autres, eu s'eslancèt e sautet sus la flama mas a 'queu moment, i aquèt coma 'na gerba de lunons...   « demorarai per totjorn dins vòstres còrs » disset-eu avant de  s'eszublir dins una reclana. Demoret juste quauqua gota d'aiga dins la man de sos amics.
Lo jorn lo pus cort l'aviá menat e lo jorn lo pus long l'aviá emportat.

°°

Per 'quela 200a rubrica en òc, , tòrne drubir, emb beucòp d'emocions e de nostalgia, lo grand classor dau « Bòsc dau Leberon » preparat coma lo Piare Rapeau, qu'avia pinturat , dins las annadas 90, una quarantena de personatges de nòstres contes lemosins sus las vielhas cabòrnas de chastenhs de 'queu bòsc rasis Ajac, per « un propchen libre » que voliam far editar... mas sabetz coma lo temps se'n vai... Lo Piare partiguet en 2007. N'aviá pus ausat lo drubir.
Alaidonc, per 'quela 200a paja,  ai envia de partatjar 'queu conte lemosin de Nadau qu'aviá l'abituda de dire per las visitas dau Bòsc... conte trobat chas Georges Emmanuel Clancier dins « la vie quotidienne en Limousin qu XIXe s. » Ed. Hachette.

Jaumeta Beauzetie