Veiqui un texte mandat per un noveu contributor, Felip Frens de Veirinhac. L'i soetam benvenguda sur Rubrica en òc!

°°

Sabi pas se ne cal rire o plorar.

Tot començèt a la debuta del sègle aquel dimenge d’abrial que lo Lafarga s’encolerèt e me fotèt defòra.

Veniái de tustar a la pòrta de son ostalàs per demandar la man de sa filha. Emplegui lo mot « ostalàs » per descriure lo tresmudament d’aquel brave ostal.

Aviá auçat la bastissa dètz e uèchena d’un estatge, tombat la teulada vielha per far pausar de las ardesas falsas, puèi encastrejat de fenestras de plastic blanc que te podiás veire lors tampas escrincelar de luènh.

Rai, aviái pas cent sòus dins la pocha d’aquel temps. E mai que la Laureta m’aimèsse pas pro per resistir a son paire, de la desvistar cada jorn pel fenestron me venguèt intolerable.

Decidiguèri d’anar cercar fortuna a la vila e de ne tornar pas avans que poguèssi avisar lo Lafarga d’ennaut.

Mentretant, l’entreprenaire de trabalhs publics s’èra botat al cap del conselh municipal.

Monsur lo Conse volguèt infligir a sa comuna ço qu’aviá fach a son ostal : quicòm modèrn.

Caliá que la carrièra principala s’alarguèsse per aculhir mai de monde, crear de l’espaci per acantonar lors veïculs e aital favorizar lo comèrci.

Las palejairas palejèron tota una mesada e la maisoneta de mos aujòls dispareguèt mentre que la riba nòrd de la caussada sus cent cinquanta mètres.

Nòstre vilatge s’en remetèt jamai pus. Dels estajants novèls venguts de la vila procha per s’albergar a prètz bas acabèron de lo descarar .

La Laureta, venguda grasseta a dich de manjaquejar en gaitar la television, podiá pas durmir amb lo bruch del trafec tant mai que lo lum novèl de senhalisacion clucatejava cap a sa cambra.

Aquel lum li foguèt fatal : un camionàs l’espotiguèt mentre que traversava la carrièra. Pareis que lo fuòc s’èra encalat sul verd.

Ara qu’èri amonedat, jurèri de me venjar del Lafarga.

Crompèri una pèça bèla de terra encara liura dins la carreiròta que davala al miègjorn de son ostalàs. L’òme s’i èra retirat de la vida activa e de la politica per fenhantejar sul bòrd de sa piscina al mitan de l’òrt.

Qualques envelopas plan confladas se perdiguèron pas dins d’unes burèus avans que ma tòrre ne sortiguèsse de tèrra. Quaranta apartaments de luxe cap al sud !

Los d’ennaut se vendèron plan plan car que se podiá apercebre la mar amb una brava luneta per temps clar.

Me’n soi gardat dos a la cima per ne far un, cal viure confortablament ço disiá mon amic lo conse novèl en espiar lo Lafarga a l’ombra del bastiment.

D’ivèrn, l’entreprenaire vesiá lo solelh sonque avans que se colque.

Moriguèt sul ubac.

Felip Frens