Veiqui un texte de Michela Villechanoux, una eleva dau talhier de lenga de Marisa Lasjuillarias a La Chapela d'Agonaguet e Chancelada.

°°

Un còp era una dròlla que passava totas sas vacanças en Lemosin. Demorava en Perigüers tota l'annada mas aprep lo quatòrze de julhet, preniá lo tren que la menava chas sos grands a Rechoard. Quante 'ribava, lo temps semblava aver cuolat. Pas d'aiga dins la maison, faliá se lavar las mans emb la coada, surtir per trobar la chabana onte pissar e.c.a..... E subretot, pas de libres nimai de pòste per auvir la musica.

La vita se passava defòra. Surtir a la pica dau jorn per peschar, per trobar los prumiers botareus, anar coma la granda-mair a la gerba-bauda daus vesins e descubrir la bela taula de la bòria cuberta de gasteus.

Si lo temps era sorne, lo grand-pair surtiá lo pòrtapluma e l'encrier. La dictada era facha emb lo « chasseur français » e la dròlla deviá copiar de las linhas. Sovent, quò era la devisa dau jornau « Aller à l'idéal et comprendre le réel ». Ben pus tard, aprendriá qui era Joan Jaurès.

Lo grand-pair aimava chantar e la dròlla apreniá coma eu, las paraulas dau « chant du départ ». Li contava l'istòria de la familha, la granda guerra qu'aviá facha, las legendas dau ranvers, los noms daus aubres, de las flors, de las bestias.

Sos grands parlavan òc e cresián que la dròlla entendiá ren. Mas quela linga doça e clara portava en ela lo solelh, la libertat de las vacanças. La dròlla l'obludará jamai.

Quela linga, quò es ma jounessa, las jòias, los juòcs, un monde disparegut mas que subreviu per ela. Quò es mon passat, mon istòria, ma terra de vita.

Òc, la linga lemosina es mon país.

Michela Villechanoux