Daniel Chavaròcha a decidat de nos mandar quauquas bonas nhòrlas per alimentar nòstre blògue. Aura, a v'autres de legir per vòstre plaser ! Per ço qu'es daus Joan-Claudis, migratz pas tròp, quitament si vòstra femna s'apela Francesa, "toute ressemblance avec ....bla bla bla"!

°°

Aqueste dinmenç matin, sul còp de nòu oras, lo Joan Claudi a decidat d’anar far un torn de VTT, coma tots los dinmençs matin dumpuèi d’annadas.

Quò’s son moment de plaser. Quita l’ostal, daissa sa femna al lèit. La Francesa aima far la grassa matinada lo dinmenç. Zo sap, lo Joan Claudi. E d-ela, la Francesa, quò la geina pas que son òme se’n angue pedalar coma un falord. De tot biais, será tornat a mièjorn per lo dejunar.

D-el, quò li daissa tres bonas oras de libertat a suar coma un buòu e pedalar coma un capbord per la peiralha o la fanga.

Lo Joan Claudi aima lo VTT. Li plai fòrça de grimpar pojadas e penjarels, de davalar los rispalhons entremièg albres e boissons. Se far clapar las cambas per las ramilhas molhadas de rosada. Desquiçar las rantialas d’iranhas salvagièras tendudas tral camin. Se daissar lisar las gautas per lo vent fresquenilh del matinet. Auvir lo roncar de las ròdas de caotchoc sus la terra saula. Tant val zo dire : lo VTT es sa passion !

Mas aqueste matin, lo Joan Claudi es mal revelhat. A pas auvit coanar lo revelh, aquela salopariá de revelh electronique que l’am sap jamài s’es programat o non. Emài d’aquò, la cafetièra qu’es intartrada dumpuèi una setmana li a far esperar son café vint minutas…

Quò fai qu’es pas lonh de diètz oras quand se’n vai sus son velò.

E per astre , plèu !

Pas una pluèja fòrta fòrta mas regulièra. Una d’aquèlas pluèjas que vos traucan la pel a vos far passar lo treboladís per l’esquina de tant qu’es freja.

Mas lo Joan Claudi n’a vist d’autras ! Plegat dins son vestit sintetique de vetetiste moderne, lo cap sarrat dins son casque de plastique fluorescent, cranha pas la pluèja nimài la fred.

Mas, i a de matinadas onte l’am fariá melhor de demorar al lèit, de segur ! Aviá pas rotlat dos quilomestres que la ròda de davant li trauca ! Un tròç de bròca de boisson negre aquí al mitan del camin ! Merda !

Fonilha dins sas pòchas d’esquina per atrapar lo material per petaçar la ròda. I es pas lo material ! E merda de merda !

I a de jorns onte los díus del VTT an decidat de vos emmerdar, es aital !

Endonc, lo Joan Claudi atrapa son velò per la brida e tòrna a l’ostal. Urosament, dos quilomestres de pes, quò’s pas lo diable !

Quand arriba a l’ostal, las diètz oras e mièja son passadas. Lo Joan Claudi se ditz que val pas lo còp de tornar partir far del VTT. La matinada es tròp estamenada…

Tira son casque de plastique fluò e se despòlha de son vestit sintetique.

Pensa que la Francesa deu estre en tren de durmir enguèra, endonc lo Joan Claudi fai tot suaud dins la cosina. Puèi, prend l’escalier e a penon dintra dins la cramba.

La Francesa es espatarrada de ventre sul lèit. Lo nas dins lo coissin, duèrm pas, sobeca mas, los uèlhs barrats. Sens se revirar li fai :

« Ses dejà aquí, mon lapinon ? Pèrdes pas de temps !

-- Ah ! ma pauròta, fai un temps a pas botar un chen defòra, plèu a fais que quò ne’n vai la pena !

-- E ben, fai la Francesa a meitat endurmida, quand pensi que l’autre falord es partit far del VTT !.. »

Daniel Chavaròcha