La 200 èma macarel ! Qun se seriá anar pensar qu’un jornal regional de la tenguda de Sud-Oest siasque d’accòrd un jorn de daissar escrire una cronica setmanièra en occitan ?Se dobtavan pas lo monde sudoestenc del flume de letras e emèls jornaliers qu’anava sègre l’iniciativa del Denís Gilabert. Emai se dobtavan pas tanpauc lo nombre de legeires qu’avian mal comprés lo titre ! Arribavan cada jorn a la redaccion, de carrioladas de letras de monde enganats sul titre « Rubrica en òc ». De tots que n’arribavan :
« Rebrica en òc » per los que pensavan qu’anavan rebricar e rebricar totjorn las memas causas e que valiá pas lo còp de far una cronica per aquò.
« Lubrica en òc » per los qu’esperavan, la lenga pendolhenta, qualqu’article pornografique ont lo cuol se vend mai leu que la consciença o ben qu’esperavan benlèu qualqua nhòrla pebrada o salada segon lo gost de cadun.
« Publica en òc » per las ventas e las crompas publicas de tots los afogats de brocantas o voide-solièrs del país.
« Relicas en òc » per los religiós iconofilas o los seca-beneitier impenitents amorós de vielhors sentificadas.
« Rugbica en òc” per los fisels del rugbi decebuts del Miègjorn Olimpique qu’esperavan trobar aquí los racontes epiques del dinmenc vesperal.
« Rustica en òc » per los fanatiques novels de la vita bucolica, neò-rurals e paisans del dinmenc de tot pial.
« Suplica en òc » per los nostalgiques de Brassens o de Seta, pareis que n’en demòra enguèra…
I ajèt quite : « Rosicas en òc » per de mangiscaires perduts, rosicaires de pes de tessons-vinagreta o de costilhas grasilhadas…I ajèt de tot !
Endonc, ne’n calguèt al Denís Gilabert de la paciença e de l’abnegacion per far dintrar dins lo cervel deus legeires que « Rubrica en òc » tocariá sa 200 èma edicion.
E ben paures dròlles, capitèt lo Denís ! Danièl Chavaròcha.

Lo Nadau dau pair 'Tiene…, texte perpausat per Patric Ratinòt

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Freja es la bisa de Decembre, freja es la nuech malhada de blanc. Freja es la luna tota ronda que la lumiera esblandurida esclaira los rius, los prats e los champs.
Plan doça es la chalor dau canton 'pres dau quau lo pair 'Tiene, solitari, se chaufa en raibant aus Nadaus qu'avian enchantat son còr de goïat. Coma los drollichons dau vilatge, eu s'en anava los suòcs claquetants jurc'a l'egleisa dont las clòchas lançavan per dessur prats e combas, lo rampau misterios de Nadau.
Au retorn, l'um descrubichia los presents pausats davant la chaminada ; 'na pipa en sucre, un irange, de las nosilhas, de las bilhetas de chocolat ; freule present, qu'es plan vrai, mas presents totjorn esperats.
Ente-t-eu queu temps de l'enfança qu'un ren sufisia au bonur ?. Sai lo vielh e pus degun ne pora me balhar la joia d'ésser uros un ser de Nadau. Sai tot sòu... L'oras s'engrunen, 'laidonc que defòra, lo vent pura jur la forest enlusida de luna, jur las terras e los prats deserts.
Lo pair 'Tiene vai drubir sa pòrta, escruta lo ciau en coneisseire. Tot d'un còp, 'na petada trauca lo silenci, en lai, dau biais de la forest. A ne'n pas dotar, un braconier que chercha a bonifiar l'ordinari, de ser. Mas quò fai frech, eu tòrna cledar sa pòrta.
Rasis dau fuòc que treslusir eu pensa aus Nadaus en familha, pres de sa Marieta que partiguet, veiqui sies ans, per un viatge d'ente jamai l'um ne tòrna. Eu se soven ; "N'obluda pas, meòu, de botar, tu tanben, tos grands suòcs pres dau fogier ; l'um ne sap jamai... !
'Quela chalorosa convidacion tòrna tenaça, e eu aisina, en bona plaça, sos vielhs suòcs, tots dos a s'esbadalhar, tots dos drubits jur un present de pailha... E defòra totjorn lo vent que pura jos la luna argentada. "Mas, qu'es quò donc ? Quauqu'un qu'elulha ? Quò sembla a de las plors de mainajon...
Lo pair 'Tiene entredrueba l'uis e veu, coijats dins la névia, 'na chabra e son chabrit. La mair es endechada a la pauta, 'la sanha, 'l'a ne'n pòt pus. L'òme, suaudament, la pren, la leva e l'apruesma dau fuòc brandejant. Eu lava la plàia e se surpren a ne pas ésser tròp mèrfie per li far un bon pensament. La chabròta que 'leteja de paur e de feure se laissa far e regarda, de sos uelhs amistos, queu vielh secorrable e talament bon. Son chabridon a segut sens crànher e daus tetins apròcha son museu gormand, mas los tetins son boides.
'Laidonc 'Tiene, a sa vacha vai tirar dau lach que lo chabrit afamat vai beure sens 'lenar... Aulhat eu se coija 'pres de sa mair apasada. Tots dos assemblats auran de ser un gitre engardat, loenh de còp de fusilh dau chaçador.
Freja es la bisa de Decembre, freja es la nuech malhada de blanc, quò l'i fai ren, de ser 'Tiene sen la chalor dau fuòc brandejant e profita de quilhs amics que la forest li a balhats coma companhons de Nadau.
Reculit 'pres dau 'Berton Lacomba

La SENDARELA limosina, 4, rue porte des remparts, 87310 – Sent Auvenç
(J. Glaudi Ducourtieux)

La librairie de l'ASCO sera sur le marché, dans le quartier de la Petite Rigaudie,toute la matinée du samedi 16 décembre

Vous pourrez y trouver des livres, des CD, des DVD en occitan pour les enfants et pour les grands!

Vous êtes invités à venir grignoter des gâteaux, vous réchauffer en buvant du vin chaud et bavarder en occitan.

Peut-être trouverez vous le cadeau qui vous manque, le livre écrit dans notre langue ou un CD de plus. C'est vers 11heures que les élèves des classes bilingues et la chorale de l'ASCO viendront chanter!