En ce début d'année, l'écrivain nontronnais Jan-Peire Reidi nous invite à espérer...et à agir sans plus attendre. Rubrica en òc en profite pour vous souhaiter « una bona annada 2018, plan granada e acompanhada » et une longue vie à la langue et à la culture occitanes.

En Lemosin, lo mes de novembre se ditz sovent « lo mes mòrt ». Decembre es lo mes de l’avent. Aprep la mòrt seguda d’un temps d’espera e d’esperança vendrá una novela naissença, una promessa de sauvacion per l’umanitat. Fau esperar, atendre.

Deuran esperar enquera las que voldrian sanar lurs pitits dròlles mai la linga francesa per se far respectar. E Diu mercés, los que vòlen vertadierament oprimir las femnas, los monards barbuts, an pas enquera ganhat la guerra. Quò prendrá dau temps per oblijar las grandas firmas multinacionalas de paiar los sòus que nos deven. Quò será benleu pas d’abòrd que los que vòlen dire merda a lurs vesins podran boinar las terras de lur vilatge. E nautres, Occitans, que volem sauvar nòstra linga, deuram enquera nos batre.

Quantben de temps deuran enquera esperar los que ne’n an lur aise de minjar e de beure de la besunha empoisonada ? Tres ans ? Cinc ans ? Quoras los que trabalhen la terra auran-t-ilhs chamjat lurs abitudas e veiran-t-ilhs que ne’n son pas pus maluros ? Quoras veiram-nos pus nòstras ’belhas morir, mai crebar los autres insectes e los auseus que se’n nurissen ?

Esperaran gaire mai de temps los que cugen pus alenar dins las grandas vilas, los que vesen la mar nejar lurs islas o la sechiera far crebar las béstias mai la gent sus lurs terras. Pòden pus esperar los que son forçats de laissar lur país en guerra. La Terra que s’eschaura e los millions d’estres umans que ne’n suefren pòden pus esperar.
Jan-Peire Reidi