Veiquí Nadau que tòrna. Quo es lo moment que me sente frair de l’orsa blancha. A viscut sus son continent de glaça, l’orsa blancha, e l’a vist fondre au punt que leu n’aurá pus pro plaça per s’i tener plantada sus sas doas pautas de darrier. «Créature passeïste qui ne sait pas s’adapter au progrès, qui le refuse même » dirá la votz de la Societat Anonima. E l’orsa se nejará dins l’aiga venguda chauda.

Me sente frair de quela bèstia perqué vese tanben mon continent fondre jos mos pès. Pas vos ? Vos sentetz urós de ‘chaptar de las besonhas obligatòrias per far daus presents que ‘chabarán dins la pobela o dins un voida-granier, minjar a vos ne’n olhar, beure a ne’n desparlar, corre de botica en subre-merchat, despensar, tot oblidar dins lo bruch, lo lum, las palhetas e los songs de Christmas ?

Mas alaidonc, perqué mandatz de las cartas de vots totas blanchas de névia, totas adornadas de giure, de pendelòcas de glaça ? Cresetz pas que quo es quò la Nadau qu’es au fons de vos ?

Nos desire un Nadau enneviat d’un grand manteu blanc, d’un manteu de patz. Quantben quò fai qu’avem pas agut de Nadau blanc ? Per un pauc los aubres tornarián flurir ! Vos desire que vòstre patron vos dise : « Fau pas traulhar la névia. Demoratz chas vos, au chaud, a la visar de darrier vòstra fenestra. L’ivern trabalha per l’estiu a venir, per la santat de vòstre vergier e de tota la terra. Siatz en patz. Lo trabalh vos esperará. »

Viure l’ivern coma l’orsa bruna per pas crebar nejat coma l’orsa blancha. Sola chausida rasonabla mas que la vita de uei rend impossibla. Demòra nonmàs la patz blancha de las cartas de vots.

Micheu Chapduelh