Ok

En poursuivant votre navigation sur ce site, vous acceptez l'utilisation de cookies. Ces derniers assurent le bon fonctionnement de nos services. En savoir plus.

teodòr aubanel

  • La Venùs d'Arle per Teodòr Aubanel

    Teodor_Aubanel.jpgVoici l'un des textes les plus connus de Théodore Aubanel, l'un des compagnons de Frédéric Mistral, consacré à la Venus d'Arles, extrait de son oeuvre "Li filhas d'Avinhon". Manifestement cette Vénus très sensuelle n'a pas la froideur des statues...Magnifique. Envoyé par Jean-Claude Dugros

    °°

    LA VENUS D’ARLE

     

     

    Siás bèla, ò Venús d’Arle, a faire venir fòu !

    Ta tèsta es fièra e doça, e tendrament ton còu

    Se clina. Respirant li potons e lo rire,

    Ta fresca boca en flor de qu’es que vai nos dire ?

    Lis Amors, d’una veta, amé gràcia an nosat

    Ti longs peus sus ton frònt per ondadas frisats.

    Ò blanca Venús d’Arle, o rèina provençala,

    Ges de mantèu n’escond ti superbis espatlas ;

    Se vèi que siás divessa e filha dau cèu blu ;

    Ton bèu pitre nos bada, e l’uelh plen de belucs

    S’espanta de plesir davant la joina autura

    Di pomas de ton sen tan redona ’e tan puras.

    Que siás bèla !... Venètz, pòbles, venètz tetar

    A si bèus sens bessons l’amor e la beutat.

    Ò ! Sènsa la beutat de qué seriá lo monde ?

    Luse tot çò qu’es bèu, tot çò qu’es laid s’esconde !

    Fai vèire ti braç nus, ton sen nus, ti flancs nus ;

    Mòstra-te tota nusa, o divina Venús !

    La beutat te vestís mieus que ta rauba blanca ;

    Laissa a ti pès tombar la rauba qu’a tis ancas

    S’envertolha, mudant tot çò qu’as de pus bèu ;

    Abandona ton vèntre i potons dau solèu !

    Come l’èure s’aganta à la rusca d’un aubre

    Laissa dins mi braçada ’estrénher en plen ton maubre ;

    Laissa ma boca ardènta e mi dets tremolants

    Córre amorós pertot sus ton cadavre blanc !

    Ò doça Venús d’Arle, ò fada de jovènça !

    Ta beutat que clareja en tota la Provènça

    Fai bèlas nòsti filha ’e nòsti dròlles sans ;

    Sota aquela carn bruna, ò Venús, i a ton sang,

    Sempre viu, sempre caud. E nòsti chata’alertas

    Vaquí perqué se’n van la peitrina dubèrta ;

    E nòsti gais jovènts, vaquí perqué son fòrts

    I luchas de l’amor, di braus e de la mòrt ;

    E vaquí perqué t’ame, – e ta beutat m’engana,

    E perqué ieu crestian, te cante, ò grand pagana !

     

    Teodòr Aubanèl

    Li filhas d’Avinhon