Ok

En poursuivant votre navigation sur ce site, vous acceptez l'utilisation de cookies. Ces derniers assurent le bon fonctionnement de nos services. En savoir plus.

”Sovenirs de rentrada” per Micheu Chapduelh

2768526009.JPGAdiu brave monde e bona rentrada a tots ! Per la rentrada, vene de tornar trobar un texte de Micheu Chapduelh, que escriguet en 2013 ! Lo vos tòrne botar sur lo blògue.

A leu, Denis Gilabert

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Cette semaine, c'est la rentrée pour les petits et les grands. Micheu Chapduelh nous fait partager ses souvenirs de jeunesse : se retrouver en classe alors qu'on aimerait tant être dehors à profiter des plaisirs et des senteurs de fin d'été ou de début d'automne...Je ne sais pas pour vous, mais moi, j' en ai déjà les narines qui frémissent ! Bonne rentrée à tous! Denis Gilabert

 °°

Ai pas de meschants sovenirs de l’escòla, mas ai daus meschants sovenirs de la rentrada. Vòle dire que la rentrada se passava totjorn a un meschant moment. A la maison, quo es la sason ont aviam tot a bodre (à profusion) : los rasims, las pomas de totas las colors, los cacaus que de los massar nos fasiá de las mans negraudas que nos fasián plan vergonha comparadas a las daus petits borgés que las avián tan blanchas e tan netas. Deviam laissar los parents vendenhar sens nautres, massar soles las pomas e los cacaus e nos contentar de la qu’emportàvem dins la pòcha per la recreacion (e que sovent era minjada quitament avant d’arribar a l’escòla !)

E las chastanhas que tombavan. La mair nos en emplissiá ben una pòcha mas las deviam minjar frejas e quo era pas tan bon coma las que nos fasiam grilhar dins la chaminèia. E de las veire surtir d’un pelon (bogue) entredubert, quo es un plaser estetic rare. Esperar dijòus, esperar diumenc, que quo era pas lo dimercres mas lo dijòus que las escòlas eran barradas e que lo dissabde era un jorn normau.

Quo es un temps que las sentors montan de la terra quand a enfin son content d’aiga de plueja. L’estiu sent bon nonmas lo ser quand lo solelh se coija. Au temps de la rentrada, tot sent a bon e chanja de sentor a chasca ora dau jorn : sentors de fuelha umida, de faugiera, de piau de sauvagina, de frucha tròp madura, de fermentacion…

E de botareus (cèpes)! Totjorn quo era lo moment que chausissián per surtir. A ! que lor en ai vougut per quò ! E coma n’ai vougut a la rentrada de me privar de queu plaser, de quelas fòrmas devinadas jos la fuelha. E de quelas sentors raras.

Dau temps de l’escòla comunala, quò podiá enquera passar : aviam lo chamin a far per i anar. Daus còps arribavem ben en retard. Fau dire que quo es lo moment (emb lo primtemps) que l’escòla bartassiera (l’école buissonnière) es la mai plasenta. E lo ser podiam tornar quasiment a la nuech, portant quauques braçats de botareus massats en rota.

Mas dau temps de l’internat en vila, quo era pas parier. L’internat es suportable nonmàs en ivern ! E quand fauguet trabalhar, quo era pas mielhs : totjorn los botareus esperavan la fin de las vacanças…

Las melhors rentradas que ai conegut, fin finala, fugueren las de l’universitat : eran tardieras, los rasims eran vendenhats, los cacaus massats, las pomas se fruncissián sus la palha, las chastanhas eran au cledier (séchoir à noix, prunes et châtaignes), los botareus se fasián rares… E la gaulha (la boue) ganhava los codercs e los chamins. Las gruas eran passadas. Lo freg anava ‘ribar.

Micheu Chapduelh

Les commentaires sont fermés.