Veiqui lo famos poema de Bernard Lesfargues sur sa vila natala, chantat per Peiraguda dins "Lo temps de la memòria"

Brageirac sus la Dordonha,
Brageirac del mes de mai,
te perdèri per jamai
amb l’amor e la vergonha.
 
Tot me causa marriment,
quela lutz que m’emperleja,
quel remembre que trepeja
al còr tèbie del printemps,
 
e quela aiga que carreja
entre doas ribas de vits,
cada nuèch los escandilhs
e lo jorn las canaveras,
 
e l’imatge d’una dròlla
qu’antan trevava lo quèi.
Mas – cu me diriá dempuèi
quantes lustres ? – el s’esbòlha.
 
Ai ! de l’aiga que davala !
Ai ! amor que te’n vas lèu,
vers Bordèu qu’a de batèus
e Blaia pus de gabarras.

Bernard Lesfargues