Une légende pyrénéenne du pays luchonnais, entre val d'Oueil et Larbouste, collectée par Denis Gilabert auprès du guide occitaniste, Peire Albero. Texte en occitan languedocien de l'Aude, relu par Jean-Claude Dugros. En visite à Luchon, n'hésitez pas à aller lui parler au bureau des guides!

Al sègle VIII del temps de las invasions dels Mauros, viviá per amont a costat del val de Guelh e de Larbost, un òme qu'apelavan Avantin. Avantin coneissiá totas las flors de la montanha per faire de potingas per sonhar tot lo monde d'aquels vals. Avantin èra un garissaire, un adobaire, èra un breish…Tot aquel monde de la montanha l'aimavan plan e cada jorn avián besonh de sa sapiéncia.
Un jorn, un ors, (una brava bestiassa atal !) se passejava dins la val debàs los ostals. Aquel ors espaurugava la montanha, òmes e g'oelhas !Avantin veguèt qu'aquel ors aviá quicòm a la pauta, èra nafrat. Avantin l'i tirèt l'espina del pè e l'ors demorava amb el, coma un canhòt.
Los Mauros que arribèron dins la montanha per guerrejar veguèron qu'Avantin èra qualqu'un d'important, qu'aviá de poder dins aquel lòc. Lo trapèron per l'embarrar dins la tòrre de Castel Blancat, penjada sus un malh debàs de Sacorvièla e Trebòns.
Avantin s'escapèt de Castel Blancat en sautant de la tòrre tras del val coma un aucèl.
En son aterriment son pè estampèt una lausa de ròc.Los Mauros enrabiats tornar lo trapèron per aqueste còp lo tuar. Pugèron amont de la val de Guelh per l'escapitar.

Los Mauros davalèron, daissant Avantin mòrt dins la montanha. Avantin se lèva, trapa son cap dins la man e davala la val de Guelh per enterrar son cap dins un lòc debàs de Larbost.

Tres cents ans mai tard, un buòu que caumava dins un prat, rascla la tèrra e trapa un cap.
L'avesque de Sent Bertran de Comenge diguèt qu'aquel cap es lo d'Avantin e faguèt edificar sul prat una brava glèisa que s'apelarà Sent Avantin. Debàs la glèisa a costat del camin, tanben una capèla es edificada sul lòc ont lo pè de Sent Avantin a marcat la lausa : la Gleisòla del Miracle...

Peire Albero