Le texte de Nadau Rebeyrol a ravivé des souvenirs chez Annia, du cours de l'UTL de Bergerac de Jean-Claude Dugros...

°°

Monsur Nadau Rebeyrol

Mercés per vòstre raconte talament vertadièr. De vièlhs sovenirs de cinquanta annadas me tòrnan en memòria. Los vos conti tot en pagalha e vos balhi mos sentiments.

Quand veguèri per lo primièr còp aquesta " tuariá" (excusatz lo tèrme, mas per ieu èra lo cas), foguèri tota esfodida per lo ceremonial d'aquela jornada.

Ieu, filha de la vila, jamai aviái ajudat per un tal trabalh. La descripcion que fasètz sul la preparacion, lo debanament d'aquela operacion es identica a la qu’anavi viure.

E, ausissi encara lo crit del tesson, aquel crit indescriptible quand òm lo sortiguèt de son parc per lo menar vèrs lo luòc de son suplici.

Foguèt orrible. Çò que se passa aprep, lo contatz fòrça plan.

Penduda a la còrda estacada a la trunça de l’engard, per la paubra bèstia, tuada, espeunada, e descopada, la messa granda èra dicha.

Mas aprèp, a ! aprèp aquò’s la jòia, aquò's lo convivent temps, lo moment de l'amistat, del partatge, de la solidaritat e de la simplicitat. Tot aquel monde, familha, amics, vesins, dins los rires, las cançons, las istòrias dròlas e la bon'umor e en parlar una mesma lenga que ieu compreniái pas, « lo patois » (disèm uei l'occitan), s'assietèron a la taula per manjar los pastís, los gratons, las grasilhas e lo famós « jimbora », la sopa del bodin.

Uei, òm tua pus lo tesson coma autres còps mas nos podèm dire que de tals moments de convivialitat et de solidaritat existan encara ? E mai se los temps an cambiat, aquels moments son aquí ; las reünions de quartier o las ajudas de las associacions caritativas. Mas lo principal es pas d'èstre en acòrd emb nòstras valors, nòstra cultura, nòstra identitat talas que los ancians nos los inculcadas ?

Amistats a tots e a totas.

Vos dirai que ieu tanben, seguissi los cors d'occitan de Joan-Claudi Dugros a Brageirac e es la seconda annada.

Annia