Gilbert Borgés nos conta sas vacanças en Catalunha a la fin de l'an passat.

Prumiera partida : Aira de servici.

°°

Quo es decidat : nos en anem a l'entorn de nòus oras mas ma femna a sonat sos parents per lor dire de pas venir avanç dietz oras. A dietz oras demiá, las valisas son conhadas dins la veitura, las cinç cinturas son baradas e nos veiqui partits. Som partits tardiers mas som partits l'enmatin e quo es desjá pas mau !

Rotlem doas bonas oras 'vancès de nos 'restar sus una aira de servici de l'autopista aprep Briva. Se passa totjorn de las chausas interessantas a 'queu endrech. Espere pas estre deçaubut aqueste còp. Quo es pas la bona ora per se 'restar, i a tot plen de monde, mas quò fai mai de doas oras que rotlem e quo es mai prudent.

Au mitan dau hall, un productor de trufas e de cacaus a installat una taula. Dessus, i a tres belas trufas dins una boitiá de plastic tranparent, de las cagetas de cacaus e daus bocaus de champanhòus secs. La gent fan lo torn de la taula en demorar a dos metres coma si riscavan quauqua ren. M'aproïme per apreciar la merchandisa e per blagassar. L'òme es blanc de piaus, roge de peu e violet de nas. Se bòta d'espiar sos pès en virar mai roge d'enquerra e fai coma si me vesiá pas. Quò vai pas estre aisat per se de vendre sa besunha. Se passa totjorn de las chausas interessantas a 'quel endrech...

Anem tots tombar de l'aiga. Quò fai la coa davant las toaletas, coma davant la pòrta de la cantina dau liceu a miegjorn. 'Queu còp, las toaletas son drubertas. Las filas davant son nonmas l'effiech de l'afluença a l'ora dau marende.

'Chabem per nos trobar campats tots cinç autorn d'una nauta taula granda coma una 'sieta. Mirelha suert los cassa-crostas de son sac e fai la distribucion. Ai fam. Minge viste. Ai nonmas 'chabat mon cassa-crosta que vese un tipe vestit d'una especiá d'unifòrme de color risolenta, entre lo verd e lo gris, emb dins son eschina lo nom dau minja-viste-e-tira-te-leu conhat un pauc mai loenh que fai descampar la gent de la taula rasis la nòstra. Fai de grands gestes, e mostra las taulas defòra, jos la ploïa. Parla fòrt e sembla pas tròp aimable. Segue daus uelhs lo grope que vai vers la pòrta e se 'resta faciá a la ploïa que davala fòrt. Vise un pitit paneu pejat a la vitra : « cassa-crosta defendut ». L'òme pas comòde es partit fotre los minjaires d'una autra taula defòra. Se passa totjorn de las chausas interessantas a 'queu endrech...

Me despaiche d'anar comandar quatre cafes. Una fila d'una dietzena de metres s'eslonja davant sa botica. Tres filhas corren per essaiar de siervir lo monde. Sonen a grandas credadas l'òme pas comòde que 'chaba per s'en tornar en getar daus viras d'uelh meschants a la gent autorn de las taulas.

Me bòte au comptador e espere un quart d'ora. Las filhas contunhen de correr dins tots los senses e l'òme a disparegut. Una filha fai païar una practica e se vira vers lo comptador en credar : « lo seguent !

- Lo seguent voldriá quatre cafes, li dije. »

Ela fai dos pas, se quilha en faciá de me, cròsa los braç sus son parpalh e m'agacha dins los uelhs en fruncir severament las ussas. « Podetz dire bonjorn ! » çò-ditz d'una votz aiça de vielha regenta celibatara.

Sei pas deçaubut : se passa totjorn de las chausas interessantas a 'quel endrech...

Empuriabrava, lo 22 de decembre 2013 Gilbert Borgés