Patric Ratineaud nos fai segre queu prumier texte extrach dau « Boirador dins lo topin » per André Dexet que son chafre era « Panasòu », per ‘mor qu’era de « Panazol » en Viniana Nauta – Faguet beucòp de publicacions e parlava sus radiò Limòtges – Ai tornat trobar quauques libretons de las annadas… 1950/1960…

La bona mesura

Lo pair ’Tienisson se trobava dins lu car d’Embasac que davalava a Limòtges. En ‘ribar a Cassapeiras, l’i montet un òme que venguet se siclar a costat de se.

Quel òme deviá ‘ver quauqu’infirmitat : eu escartava los braç tant que quò podiá estendre, e eu los teniá escartats. Fauguet far un pauc de plaça per lu far siclar. Mas que ne fariá-t’um pas per ’n’estropiat ! Quand lu controllaire passet, l’òme se viret vers ’Tienisson :

- Dija, si ’us platz, voldriatz pas cherchar mon porta-monuda dins ma pòcha de pantalon, per paiar ma plaça ?

’Tienisson, plan complasent, se faguet un plaser de rendre servici. ’Ribat un pauc pus loenh, l’òme tornet damandar au Tienisson :

- Dija, si ’us platz, voldriatz-vos me mochar ? Mon mochanas es dins ma pòcha de vesta.

E Tienisson, totjorn aimable, cherchet lu mouchanas de l’infirme, lu mouchet, l’eissujet e tot e tot.

Quand lu car se plantet a Limòtges, tot lu monde davalet. L’òme teniá totjorn sos braç escartats : a pena si eu poguet s’engulhar dins la pòrta de l’autobus per ne’n surtir…

’Tienisson s’azardet de li damandar :

- Qu’es-que donc que vos a estropiat entau ? Es-quò de naissença ?

L’òme responguet :

- Ò non-gran, ne sei ni infirme ni estropiat, io sei vengut en vila perçò que ma femna m’a balhat la comission de li ‘chaptar daus pantalons. L’escartament de mos braç, comprenetz-vos, l’amic, qu’es la mesura de sas jarras !