Joan-Claudi Dugros nos a transmettut un poema de Bernard Lesfargues, l'aranha occitana.

Brava e pacienta, l'aranha

teis sa tela dins lo claus.

Un òme passa e l'eissica.

Lèu l'atanha tòrna tèisser

lo malhum fin de sa tela

per qu'i luse la rosada

a la lutz del jorn que nais,

per que lo soleil i daisse

empresonar quauques rais

e, la nuèit, que las estelas

i brilhen coma de pèrlas.

Pacienta e brava, l'aranha

occitana teis sa tela

per engabiar la maranha

e que las paraulas vièlhas

encara un còp beluguejen.

Bernard Lesfargues